Drewniany plac zabaw

Natalie

- Ja myślę, że tylko tak mówisz, a w rzeczywistości to się zmieni. - odparła. - Wnioskuję z tego, że miałeś jakieś przykre doświadczenia. - dodała, patrząc na chłopaka łagodnie, a jednocześnie świdrując go wzrokiem.

Charles

- Ja nie, może te z kim byłem, ale wątpię.- wytłumaczył uśmiechając się katem ust.

Natalie

- W takim razie nie rozumiem, dlaczego nie wierzysz w miłość. - stwierdziła, jednocześnie domagając się wyjaśnienia. - Nie masz ku temu powodów.

Charles

- No, bo milość jest dziwna. Zbyt czuła.- wytłumaczył, wiedzac że zabrzmiało to pewnie dziwnie.

Natalie

- O to w niej chodzi. - odparła, niezbyt rozumiejąc wypowiedź chłopaka. - Choć istnieją różne jej odmiany i przejawy. - dodała po chwili. - Nie zawsze musi być aż taka.

Charles

- Nie umiem tego wytłumaczyć, dziwne i tyle.- powiedział, lekko odpychając się nogami i wprawiając huśtwke w ruch.

Natalie

- Powiedzmy, że kapuję. - odparła. Wyprostowała się na huśtawce i poprawiła włosy. Również odepchnęła się nogami od ziemi, sprawiając, że huśtawka zaczęła delikatnie się bujać.

Charles

Wciągnął powietrze nosem, powoli je później wypuszczając. Przechylił głowę do tyłu, tak że skierował wzrok ku niebu.

Natalie

Ukradkiem zerknęła na chłopaka i zapięła bluzę. Poprawiła kaptur i spojrzała na bezchmurne niebo. Wciąż jednak czuła chłodne podmuchy wiatru.

Charles

Przeniósł wzrok na dziewczynę, uśmiechając sie do niej katem ust.- I co jeszcze powiesz?- zapytał nagle.

Natalie

Odwróciła głowę w stronę chłopaka. - Podoba mi się tu. - odparła. - Lubię wszystko, co drewniane, i ten świeży zapach. - oznajmiła. - A ty? xd

Charles

- Praktycznie to też.- przyznał, coraz mocniej się bujając. Przetarł dłonią oczy.

Natalie

Spojrzała na niebo. - Poza tym mam ochotę pojeździć konno albo na rowerze. - stwierdziła po dłuższej chwili. - Może przejedziemy się do stadniny albo wpadniemy do mnie po rower? ;D

Charles

- Możemy coś zrobić, a co to już wybieraj.- odpowiedział, zatrzymując hustawkę.

Natalie

Zmierzyła chłopaka wzrokiem. Teatralnie westchnęła. - Zawsze wypada na mnie. - po czym wstała. - Rower. - oznajmiła. - Chodź, poprowadzę cię do mnie. - dodała i bezceremonialnie pociągnęła chłopaka za rękę ze sobą.

[dom N.]