Drewniany plac zabaw

Natalie

Usłyszała jakieś kroki. Dość ciężkie, bez wątpienia męskie, ale nie przypominały kroków nikogo, kogo by znała. Tak, dziewczyna miała wyostrzone zmysły i potrafiła rozpoznać, kto idzie, po odgłosie kroków. Postanowiła sprawdzić, czy kojarzy nowego przybysza, i obróciła się w jego kierunku, lustrując go wzrokiem. Poczekała, aż ten podejdzie dostatecznie blisko, by nie krzyczeć. Gdy to się już stało, jeszcze raz zerknęła na Mitch'a. - Cześć. - powiedziała dość głośno, bez wątpienia do niego, bo nie było tu nikogo innego, poza tym właśnie na niego skierowała wzrok.

Mitch

Chłopak dopiero po chwili uświadomi sobie, że ktoś do niego coś powiedział. - Ta. Cześć. - powiedział zamyślonym głosem. Myślał o czymś i to dość intensywnie. Jednka po paru minutach wrócił na ziemie myślami i usiadł na huśtawce obok dziewczyny. - Jestem Mitchell. Miło mi. - powiedział w końcu już swoim normalnym głosem.

Natalie

- Ja jestem Natalie. Mam wrażenie, że przerwałam ci w rozmyślaniach, sorry. - dodała, patrząc w jakiś punkt ponad budynkami, zapewne na niebie. Ostatnio coraz częściej przyłapywała się na tym, że nie wie, co się dzieje, i patrzy, nie widząc nic, jednak nie mogło to być przez jakiekolwiek kłopoty. Jak na razie nie miała ich wiele, może po prostu coś ją zmieniło?

Mitch

To ja przepraszam, że taki troche ponury byłem przed chwilą. - powiedział uśmiechając się lekko do dziewczyny. Zilustrował ją wzrokiem dość dokładnie. - Powiedzmy, że 'odpłynąłem' wtedy. - dodał chichocząc.

Natalie

- Powiedzmy, że wiem, o co chodzi, i też to czasem mam. - odparła, przenosząc wzrok na chłopaka. Wyglądał w miarę zwyczajnie, niczego sobie. - To ja będę pana nazywać Panem Blondynkiem. - oznajmiła, bo był chyba jedynym blondynem, jakiego znała.

Agness

Przyszła na plac zabaw, rozejrzała się dookoła . Usiadła na jednej z huśtawek i zaczęła się lekko bujać. Zdjęła okulary przeciwsłoneczne i popatrzyła w dal i od razu przypomniały jej sie dawne czasy.

Travis

Przyszedł na plac zabaw. Zobaczył jakąś dziewczynę huśtającą się nie daleko. Gdy był już net blisko niej, powiedział - Miło czasem sobie przypomnieć przeszłość, no nie?

Agness

- Jasne - uśmiechnęła się ilustrując chłopaka wzrokiem. - Jestem Agness - przedstawiła się po dłuższej chwili.

Mitch

Natalie

- Yhm, ale nie umiem rozmawiać z wieloma osobami naraz. - stwierdziła i bardzo uprzejmie wycelowała palec w Travisa. - Tego pana też znam, to ten, co nie umie jeździć konno. - powiedziała głośno, uśmiechając się wrednie.

Mitch

Ciekawe. - powiedział siadajac na huśtawce. Zaczął się huśtać. - Jak można nie umieć jeździć konna?! - zdziwił się po chwili. Sam kiedyś nie umiał ale to się wytnie.

Natalie

- Ja się nauczyłam, gdy miałam sześć lat. - wzruszyła ramionami. - Teraz już galopuję i skaczę, a ostatnio matka wykupiła mi trzy konie w stadninie, niedaleko.

Mitch

No to jakaś bogata musisz być. - stwierdził wkładając ręce do kieszeni spodni. - Kiedyś będziesz musiała mnie tam zabrać. - powiedział uśmiechając się lekko.

Natalie

- Nie, matka mi je kupiła. Ja jestem... Powiedzmy, że klasy przeciętnej. - mruknęła, nie lubiła rozmawiać o tym, że ma wielką willę i w ogóle, to było dla niej dziwne, wolałaby mieszkać skromnie.