Mały las

Amber

Mały las po za centrum miasta. Wiele dzikich zwierząt się tutaj czai. Czasami, gdy nie masz do kogo buzi otworzyć, możesz przyjść tutaj, porozmawiać z drzewami...

___________

Przyszła z Tamarą. Usiadła pod drzewem i zaczęła wspominać.

Tamara

Przyszła z A. Prześledziła wzrokiem okolice lasu, po czym usiadła pod drzewem. Uśmiechnęła się kątem ust, sasma do siebie.

Amber

- [i]Ja Ci się życie ułożyło?[/]i - zapytała. Miała nadzieje, że ułożyło jej się dobrze i spełniła wszystkie swoje marzenia.

Tamara

- Czy ja wiem, praktycznie to nic szczególnego.- odpowiedziała, poprawiając włosy.- Próbowalam rozwijać, tzw. moje talenty, ale jak narazienie wyszło.- przyznała. No cóż, może te 'talenty' to tylko złudzenia.

Amber

- Ja jak wiesz podróżowałam. Mama rozwiodła się z naszym ojcem i miała wszystkiego dość. Zamieszkała we Francji, a ja uczyłam się w Hiszpanii. Dopiero wróciłam. Moje marzenia legły w gruzach, kiedy tata zmarł... Chciałam założył własną, mała firmę fotograficzną - odpowiedziała jej.

Tamara

- Tak, wiem jedynie, że zmarł. Byłam na pogrzebie, tylko, że dosłownie kilka minut.- przyznała, zatrzymując wzrok wśród liści leżących na glebie.

Amber

- Mama obiecała mi pomóc finansowo, do póki się nie ustatkuje. Planuje znaleźć jakąś pracę, tylko nie wiem już co mam robić - głęboko westchnęła - A ty jak sobie radzisz? Pracujesz? - zapytała po chwil.

Tamara

Skinęła głową, uważnie słuchając słów siostry.- Nie, narazie nie mam pracy. Jak narazie trochę pieniędzy mam, ale muszę coś poszukać.- odparła, skubiąc korę z wysokiej sosny.

Amber

- Może coś razem wymyślimy? - zapytała patrząc na białe chmury, które właśnie zasłoniły błękitne niebo. Uśmiechnęła się.

Tamara

- Siostrzany biznes?- zaśmiała się. - Nie, no zawsze możemy coś wymyśleć.- wyszczerzyła zęby w uśmiechu.

Amber

- Tak... - spojrzała na drzewo. Kiedy zauważyła na nim mrówki, szybko wstała. - Na tym drzewie są mrówki - powiedziała.

Tamara

Ona również wstała.- Mrówki, jak mrówki. Nadal ich nie lubisz?- zapytała chichocząc.- A no, ja też nie.- zaśmiała się cicho.

Amber

- Myślisz, że mogłabym kiedykolwiek polubić te stworzonka? Są... blee - powiedziała po czym się zaśmiała. - Wiesz, że lubię wszystko wiedzieć. Tak więc masz może sympatię? - zapytała takim głosem, jakim wszystkich wokoło drażniła.

Tamara

Westchnęła teatralnie.- Tak, oczywiście i 7 dzieci.- wyszczerzyła się, próbując utrzymując powage. Jednak po chwili buchła smiechem.- Nie, nie mam.- przyznała.

Amber

- To tak jak ja. - odparła.