Sala nr 7

Daryl

Na tej sali leży Em.

Daryl cicho wszedł na salę, usiadł na skraju jej łózka.

Em

leżała bez ruchu.. czuła obecność osoby..

Daryl

Chywcił ją delikatnie za ręke i tak siedział. Patrzac na nią, milczał.

Em

słyszała wszystko co mówili lekarze. Chciała zobaczyć brata, ale nie mogła otworzyć oczy ani poruszyć ręką, poczuła, że jest strasznie zmęczona.

Daryl

Daryl siedział na brzegu łózka i czekał.

Em

powoli otworzyła oczy, spojrzała na sufit.... zaczęła kaszleć..

Daryl

Daryl patrzył na nią.
-Em-powiedział cicho.

Em

jeszcze 5 minut mamo powiedziała cicho, przewróciła się na bok.

Daryl

Daryl przełkną slinę, potem szturnął ręką Em.
-Em-powiedział głośniej.

Em

Czuła, że mam nie da jej spać, ale nie mogła, oczy jej się kleiły, nie miała siły, zebrała się w sobie, otworzyła szerzej oczy em... co się stało, nie mogę pospać?? To niesprawiedliwe po czym zdała sobie sprawę, że jest w szpitalu uiadła jak oparzona i prawie krzyknęła co ja tu robię?!

Daryl

-spokojnie-powiedział, kladąc reke na jej ramieniu.
-spadłas z deski-dodał po chwili.

Em

co?! z jakiej deski?! spytała niespokojnie, usiadła na łóżku i spojrzała na daryla a ty jesteś? moim.. nedokończyła.

Daryl

-Z deskorolki-powiedział, spokojnym głosem.
-A ja jestem Twoim bratem-dodał po chwili.

Em

acha dodała po chwili, nie ukrywając zachwytu jaki ją ogarniał, bo nie zbyta pamiętała co się stało, wypchnęła z łóżka jedną i drugą nogę, po czym spróbowała wstać, niestety nie była silna.

Daryl

-lez-powiedział ,popychajać ją na łózko. Przykrył ja kołdrą.