na plaży. {Gabriel}

Gabriel

miejsce, gdzie mieszkam.

Rukia

Rukia zaczaiła się zza jednym z drzew, którego korzenie przygryte były sporą ilością piachu. Złote ziarna niesione przez wiatr co raz, smagały ją po twarzy przez co musiała patrzeć na dom spod zmrużonych powiek, eksponując tym samym wachlarz rzęs.
Zbliżyła się parę kroków, kierując się w stronę domu i stanęła prosto przed drzwiami.
Przekrzywiła nieco głowę na bok, zagryzając wargę.
Zapukała.

Gabriel

Dziewiętnastoletni siedział właśnie w kuchni i próbował coś ugotować. Cóż, samym jedzeniem z McDonald'a nie dało się żyć. Z zamyśleń wyrwał go dzwonek do drzwi. Zostawił wszystko na swoim miejscu i poszedł tworzyć.
Taak? Zapytał widząc poddenerwowaną dziewczynę przy drzwiach. Uśmiechnął się łobuzersko.

Rukia

-Ciap ciap. - wymruczała pod nosem, niedosłyszalnie dla jego ucha. Uśmiechnęła się nadzwyczaj szeroko, ukazując szereg białych zębów, kiedy tylko dostrzegła jego łobuzerski uśmieszek. Przystanęła lekko na palcach i zajrzała chłopakowi przez ramie do wnętrza domu.
-Poczęstujesz mnie czymś do picia?- zapytała na wstępie, zerkając na niego rozbawionym wzrokiem.

Gabriel

Przechylił głowę lekko w prawą stronę i przyjrzał się jej uważniej. - Ah rozumiem, krytyk żywności? Zapytał rozbawiony. Stanął tuz za nią prawie siłą wpychając ja do środka domu, po co było pytać czy chce wejść? To było takie staromodne.

Rukia

-Yay- zachichotała zdziwiona, przekraczając z jego pomocą próg mieszkania. Rozejrzała się wokoło zaciekawionym wzrokiem i odsunęła na bok, uchylając przed jego dłońmi, które popychały ją do środka.
-Jestem Rukia. - wykorzystała tą chwilę na przedstawienie się. Wyciągnęła w jego stronę dłoń w przyjaznym geście, uśmiechając się pogodnie.

Gabriel

- Gabryś. - Odparł dalej rozbawiony. Coś było w tej dziewczynie, co poprawiało mu humor. Zamknął drzwi i chrząknął znacząco. - A więc zostałaś porwana, dopóki nie uwolni cię jakiś Książę z Bajki musisz mi gotować i sprzątać. - Odparł nie przestając się uśmiechać.

Rukia

Parsknęła śmiechem i spojrzała na drzwi udając załamanie.
-No nie.- pokręciła zniechęcona głową, jednak szybko na jej usta wtargnął pogodny uśmiech.
-Jak mam się do ciebie zwracać, mój porywaczu? Jakieś specjalne wymogi masz co do tego? - zapytała i dźgnęła go palcem w bok. - Zarzuć no miotłą, posprzątam ci. - zachichotała złowieszczo.